بی تعارف کشور نیاز به #تحول دارد. در برخی جاها واقعا اوضاع خوب نیست و باید فکری کرد. اگر تحولی صورت نگیرد تبعات جدی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دارد.
می دانیم تحول نیاز است اما خودمان برای آن اقدام نمی کنیم و تقریبا بیشتر تحولات کشور با هزینه زیاد اجتماعی و سیاسی و با فشار بیرونی همراه است.
به عنوان یک نمونه روشن ما تا زمانی که #تحریم نشدیم به #اقتصاد_مقاومتی توجه نکردیم… همین منطق در دهه هشتاد برای موضوع #آزادی بیان صادق است و هم اکنون برای #سربازی و در آینده برای #حقوق_اساسی ملت، وضعیت #نظام_بانکی و #بیمه های اجتماعی و حتی وابستگی به #نفت و…
در اکثر سازمانهای دولتی و حکومتی وجود #رسانه ها و #مجلس و امثال آن و الزام نسبی به #پاسخگویی به آنها باعث می شود نوعی فشار دلسوزانه برای تحول شکل بگیرد.
اما نهادهای #امنیتی، #قوه_قضائیه ، نهادهای #نظامی و امثال آن به طور جدی در معرض رسانه ها و مجلس نیستند که با فشار آنها متحول شوند.
علاوه بر آن توجیهات مهمی مثل #امنیت را دارند که امکان دخالت از بالا را کم کرده، حفظ وضع موجود را تقویت میکند و هزینه تصمیم برای تحول را بالا میبرد. مثلا برای اصلاح #سربازی کافی است بگویند امنیت بهم می خورد تا پرونده تصمیمات جدی بسته شود.بنابراین علی رغم نیاز، تحول در این سازمانها کند است. تغییرات جزیی و آرام و کم کم.
اما جامعه نمیتواند این صبوری را داشته باشد. حوادث اخیر در سربازی پیامش این است که اگر خودمان تصمیم نگیریم و هزینه تحول را خودمان به خودمان تحمیل نکنیم، ما را مجبور به تحول خواهند کرد با هزینه بیشتر.
بنابراین باید از این وضع فاصله بگیریم که در مقابل هر تحولی با توجیه کمبود بودجه و نیروی انسانی، بهم خوردن امنیت و فهرست عریض و طویلی از توجیهات نظیر آن بایستیم و به وضع موجود و یا تغییرات اندک قانع شویم.
اگر میخواهیم هزینه کمتری بپردازیم، به #شجاعت و تصمیم گیری #انقلابی برای تحول نیاز داریم.